Ondertussen trek ik al een jaar 3-4 keer per week mijn hardloopschoenen aan en heb ik de nodigekilometers gevreten. Lekker hoor! Op 3 september liep ik mijn eerste obstacle run just for fun. The “Battle of Thor” is een 12KM parcours met 25 obstakels. Voor de afstand had ik geen schrik, wel voor de obstakels. Want been-en kuitspieren genoeg aanwezig, maar laat ons zeggen dat die armspieren nog ver te zoeken zijn. Gelukkig stond ik niet alleen aan de start maar samen met nog 6 andere helpende armen. Let’s go!
1. Mijn angsten, waren plots geen angsten meer;
Hoogtevrees, de angst die bij ieder mens in meer of mindere mate aanwezig is. Op de één of
andere manier heeft deze een verstopplek gevonden op de Thorse weide en zich niet meer
laten zien. Was het de adrenaline? Was het de “wat zij kan, kan ik ook”? Heb ik minder vrees
dan ik denk? Anyway, super hero all the way!
2. We’re family;
Tijdens mijn looprondjes kom ik al regelmatig lopers tegen die een duim omhoog steken of
eens een schouderklopje geven bij een event. Hier stopt het niet bij schouderklopjes. Geraak
je niet over een obstakel dan zal de rest van de familie er wel voor zorgen dat je er over
geraakt! No one will be left behind!
3. Get down, or you’ll be shocked down;
Volledig in de drive kruip ik in het met water gevulde bad en begin te kruipen. Ok, hier
moeten die armspieren wat meewerken zonder de hulp van de vriendinnen. Echt
aangenaam, zo op harde ondergrond u met uw ellenbogen verder trekken. Ik besluit iets
meer te kruipen tot het obstakel daar anders over dacht ; een electric shock sloeg me neer
(seriously ?!!). Ik hoor rondom mij toch ook enkele leken roepen “auw daar zit écht
elektriciteit op!”, Ha-Ha ik ben dus niet de enige stomverbazen idioot.
4. Je gaat tot over je randje;
Ronde cirkels begonnen rond 10KM voor mijn ogen te verschijnen die na de finishlijn
zachtjes verdwijnen. Onderweg naar huis opkomende hoofdpijn gevolgd door een
gevoeligheid aan geuren. Voor ik het wist was mijn maag volledig leeg, de hoofdpijn
verdwenen en het besef gekomen dat ik misschien wel even te ver was gegaan.
5. Hoe vettiger hoe prettiger;
Slijk, iets wat lijkt op rioolwater, zand, verf en modder – zolang je er maar vies van wordt is
het goed! Je bent het liefst het vuilst van iedereen, want dat is toch het bewijs dat je er écht
voor bent gegaan. Het genot hiervan kan je na 5 haarwasbeurten soms nog ruiken.
